Historia herbu

RAWICZ
W polu złotym panna ukoronowana, w sukni czerwonej, z rozpuszczonymi włosami, siedząca na niedźwiedziu czarnym, kroczącym w prawo. W klejnocie nad hełmem w koronie między dwoma rogami jelenimi pół niedźwiedzia czarnego w prawo, trzymające o w prawej łapie różę czerwoną. Jak mówi legenda król angielski umierając, przekazał swemu synowi koronę, a córce wszystkie ruchomości. Następca tronu pragnąc pozbawić siostrę skarbów, chciał wydać ją za mąż poza granicami królestwa. Namówiony przez doradców postanowił jednak zabić królewnę, dając ją  niedźwiedziowi na pożarcie. Dziewczyna nie tylko obłaskawiła zwierzę, ale nawet wyjechała na nim z pałacu. Król widząc to, przeprosił siostrę i wydał ją za  księcia lotaryńskiego. Swojemu potomstwu królewna na pamiątkę powyższego zdarzenia nadała herb z panną na niedźwiedziu. Godło to przez Czechy trafiło do  Polski. Herbem tym rozpowszechnionym najbardziej na ziemi sandomierskiej, rawskiej, krakowskiej, lubelskiej, a po unii horodelskiej na Litwie, posługiwało się ponad 250 rodzin – wśród nich: Bielski, Boguski, Dębiński, Dębski, Grawroński, Gniewosz, Gołyński, Goworek, Grot, Gutkowski, Jarocki, Jasieński, Jeziorkowski, Kłoczowski, Kłopocki, Kosiński, Lipicki, Lipski, Łętowski, Meysztowicz, Michowski, Mikułowski, Niemcewicz, Nowomiejski, Nożowski, Olędzki, Ostrowski, Ozga, Ożarowski, Podczaski, Pruszyński, Przyjemski, Reszczyński, Rokicki, Rusiecki, Samborzecki, Słupecki, Sołomerecki, Suliszewski, Trzciński, Wołmiński, Wołucki, Zaborowski, Załuski, Żelazo.